Sjúklingar eða Glæpamenn

Fátt er meira rætt á mannamótum í dag enn Kompás þátturinn síðasta sunnudag, þar sem dæmdur barnaníðingur var í viðtali og játaði meðal annars að hafa misnotað mun fleiri börn enn hann var dæmdur fyrir.

Þátturinn í heild sinni vekur fjölda spurninga sem almennigur verður að fá svör við að einhverju leiti.

Það fyrsta sem kemur upp í hugann eftir að hafa horft á þáttinn, er það réttlætanlegt að beyta þeim aðferðum sem gert var í umræddum þætti til að nálgast þessa níðinga, það er að nota til þess tálbeytu. Ýmsir hafa tjáð sig um að þetta sé rangt og jafnvel ólöglegt.

Fyrir mér er þetta í fínu lagi ef árangurinn er sá að þetta sjúka fólk er stöðvað, það hlýtur að vera tilgangurinn og markmiðið.

Svo má líka spyrja hvernig stendur á að dæmdur maður sem er enn fangi hefur svo mikið frjálsræði sem auðséð var.

Dómurinn sem þessi maður fékk er náttúrulega bara brandari. Nægir í því sambandi að nefna mál ungs íslendings sem situr í stofufangelsi í USA og bíður eftir að losna, hans afbrot er nánast agnarsmátt þegar það er borið saman við afbrot þessa Kompásfanga.

Svo bætir það nú ekki andlit fangelsisyfirvalda að þessi dæmdi fangi situr ekki inni nema brot af þeim tíma sem hann var dæmdur til

Ég held að við þessir almennu borgarar sem eigum börn og barnabörn gerum skýlausa kröfu um að barnaníðingar sitji í fangelsi þann tíma sem þeir eru dæmdir til. Dómarnir sem þeir fá eru eru ekki til að skipta þeim upp

Svo má líka spyrja eru þessir menn ekki bara nægjanlega brenglaðir á geði til að vista þá á Sogni og þá skilgreindir sem hættulegir afbrotamenn eða með öðrum orðum sjúklingar.

Athugasemdir

[Maja (IP-tala skráð) 26.1.2007 kl. 11:40]

Kompás menn eiga hrós skilið fyrir frábært (og sláandi) framtak að mínu mati!

Maja